19. marca A.D. 2024 Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria Tua.
Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. (Iz 6,3)     


   Chcę otrzymywać ciekawe
   wiadomości na e-mail:

    

Święty Pius X


Józef Melchior (Giuseppe Melchiore) Sarto urodził się 2 lipca 1835 r. w Riese koło Wenecji jako drugi z dziesięciorga dzieci w ubogiej rodzinie miejskiego posłańca i szwaczki. Pomimo tych jakże skromnych początków Józef Melchior Sarto stał się jednym z najwybitniejszych papieży XX wieku, św. Piusem X.

 

18 września 1858 r., w wieku 23 lat, za specjalną dyspensą papieską, jako że brakowało mu ośmiu miesięcy do wieku wymaganego przez prawo kanoniczne, Józef Sarto otrzymał święcenia kapłańskie i był księdzem parafialnym aż do listopada 1875 r., kiedy to dzięki swoim wybitnym zdolnościom pasterskim i administracyjnym został mianowany kierownikiem duchowym seminarium i kanclerzem archidiecezji. Funkcje te sprawował do otrzymania sakry biskupiej w roku 1884. Przez 9 następnych lat był biskupem Mantui; później otrzymał biret kardynalski i został patriarchą Wenecji.

 

Zajmując coraz wyższe stanowiska w hierarchii kościelnej, Józef Sarto zawsze pamiętał o najuboższych, rozdając jałmużnę i wielkodusznie pozostawiając sobie niewiele, albo zgoła nic z rzeczy materialnych. Często mawiał: „Urodziłem się ubogi, żyłem w ubóstwie, i pragnę umrzeć w ubóstwie”.

 

Św. Pius XW 1903 r. zmarł papież Leon XIII i zwołane zostało konklawe, aby wybrać jego następcę. Wybór padł 4 sierpnia na kardynała Sarto, który jako 255. papież obrał imię Pius (‘pobożny’) i motto Omnia instaurare in Christo (‘Odnowić wszystko w Chrystusie’).

 

Aby zrealizować motto swego pontyfikatu, papież Pius X zachęcał wiernych do wielkiej pobożności Eucharystycznej oraz częstego przyjmowania Komunii św.; obniżył także wiek, w którym dzieci miały po raz pierwszy przystępować do tego Sakramentu, do 7 lat.

 

Oprócz zaangażowania w odnowę Eucharystyczną, Pius X walczył zawzięcie z modernizmem, jednym z największych błędów, jakie wtedy zagrażały Kościołowi świętemu (i, dodajmy, nadal mu zagrażają). Jednym z narzędzi tej heroicznej walki była Przysięga antymodernistyczna, wyznanie wiary ogłoszone 1 września 1910 r. motu proprio „Sacrorum antistitum”, jakie obowiązani byli składać wszyscy kandydaci do święceń wyższych, spowiednicy, kaznodzieje, proboszczowie, kanonicy, beneficjaci, przełożeni zakonni, profesorowie w seminariach i zakonach, urzędnicy kurii biskupiej, sądów kościelnych i kongregacji rzymskich.

 

Papież św. Pius x

 

Pius X zmarł 20 sierpnia 1914 r., w kilka miesięcy po wybuchu I wojny światowej, pogrążony w wielkim smutku z powodu olbrzymich nieszczęść, jakie wkrótce miała wycierpieć cała ludzkość. Przypomniano wówczas Jego słowa: „Z radością oddałbym życie, aby oszczędzić moim biednym dzieciom tych straszliwych cierpień”.

 

W 1954 r. został kanonizowany przez Ojca Świętego Piusa XII.
Poprzedni kanonizowany papież, św. Pius V, został ogłoszony świętym w 1672 roku.

 

 

Encykliki, bulle i inne dokumenty pasterskie św. Piusa X

  •  E Supremi apostolatus — O odnowieniu wszystkiego w Chrystusie (4 X 1903)
  • O muzyce i śpiewie kościelnym [motu proprio] (22 XI 1903)
  • Ad Diem Illum Laetissimum — O Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny (2 II 1904)
  • Iucunda Sane — O papieżu św. Grzegorzu Wielkim (12 III 1904)
  • Acerbo Nimis — O nauczaniu doktryny chrześcijańskiej (15 IV 1905)
  • Il Fermo Proposito — O Akcji Katolickiej we Włoszech (11 VI 1905)
  • Vehementer Nos — O rozdziale Państwa i Kościoła we Francji (11 II 1906)
  • Tribus Circiter — O mariawitach albo mistycznych kapłanach polskich (5 IV 1906)
  • Pieni L’Animo — O duchowieństwie włoskim (28 VII 1906)
  • Gravissimo Officii Munere — O francuskich bractwach pobożnych (10 VIII 1906)
  • Une Fois Encore — O rozdziale Kościoła i państwa (1 I 1907)
  • Praestantia Scripturae — O Piśmie św. przeciwko modernistom [motu proprio] (18 XI 1907)
  • Pascendi Dominici gregis — O doktrynie modernistów (8 IX 1907)
  • Lamentabili Sane — Syllabus błędów modernistów (3 VII 1907)
  • Haerent animo — O świętości kapłańskiej [adhortacja] (4 VIII 1908)
  • Communium Rerum — O św. Anzelmie z Aosty (21 IV 1909)
  • Przysięga antymodernistyczna (1 IX 1910)
  • Editae Saepe — O św. Karolu Boromeuszu (26 V 1910)
  • Quam Singulari — O pierwszej Komunii św. [dekret Św. Kongregacji Dyscypliny Sakramentów] (8 VIII 1910)
  • Notre Charge apostolique — O błędach Sillonu [list apostolski] (25 VIII 1910)
  • Iamdudum — O prawie separacji małżeńskiej w Portugalii (24 V 1911)
  • Lacrimabili Statu — O Indianach Ameryki Południowej (7 VI 1912)
  • Singulari Quadam — O związkach zawodowych (24 IX 1912)


Źródło: www.piusx.org.pl/sw_Pius_X/



  strona główna  |  mapa serwisu  |  ^góra strony   
Copyright © 2006-2007 SANCTUS.pl - Wszelkie prawa zastrzeżone

Św. Pius X
Dobry pasterz
Św. Pius X. Dobry pasterz
Frances Alice
Forbes

Rene Bazin
Pius X
Pius X

Księgarnia Katolicka - Dewocjonalia Wałbrzych - Soczewki kontaktowe - Farby Rafil