Mszę świętą można przyrównać do najpiękniejszego klejnotu, kosztownej perły. Niestety dla wielu ludzi pozostaje ów skarb wciąż zakryty, gdyż nie zdają sobie sprawy z wartości tego drogocennego dobra. „Ze wszystkich szkód i strat na świecie - pisze o. Martin von Cochem - żadnej nie ma większej niż nieznajomość tej Najświętszej Ofiary. O Mszy świętej można powiedzieć to, co Pismo św. mówi o Mądrości Przedwiecznej, że jest nieprzebranym skarbem dla ludzi. Ci, którzy go używali, stali się uczestnikami Boskiej przyjaźni”.

W przypowieści o zakopanym skarbie (Mt 13,44) Pan Jezus przedstawił pewnego człowieka, który znalazłszy go w roli, rozradowany odchodzi, sprzedaje całą swoją majętność, po czym nabywa tę ziemię, aby zdobyć owe bogactwa. On zrozumiał wartość odkrytego przez siebie dobra. My nie musimy już szukać, ponieważ Matka-Kościół daje nam skarb, jakim jest Msza, do rąk. Czy pojmujemy jednak wielkość tego daru? A jeśli tak, czy umiemy go podjąć i przyswoić sobie, by następnie cieszyć się licznymi, z niego płynącymi owocami?

Znaczenie Mszy pozostaje jeszcze u wielu katolików nie do końca zrozumiane. Nie potrafimy dostatecznie wykorzystać Najświętszej Ofiary, zaczerpnąć z ogromu bogactwa łaski Bożej. Niewiele wiemy o głębokich i wzniosłych myślach oraz modlitwach zawartych w obrzędach mszalnych. Nic dziwnego, że nie poruszają one dogłębniej naszych serc, a tak mało wiernych wychodzi ze Mszy przemienionych. Zawołanie papieskie św. Piusa X Omnia instaurare in Christo - wszystko odnowić w Chrystusie, pozostaje nadal aktualne, począwszy od pracy nad samym sobą. Szereg encyklik papieskich, szczególnie z XX w. przypisuje liturgii poważną rolę w odrodzeniu religijno-społecznym.