18 stycznia Paul Badde przeprowadził w "Die Welt" wywiad z niemieckim pisarzem Martinem Mosebachem na temat papieskiego zamiaru uwolnienia Mszy św. trydenckiej:

"Die Welt": Czy nie obawia się Pan, że pragnienie uwolnienia Mszy trydenckiej skończy się przede wszystkim na felietonach?

Martin Mosebach: Nie. Ale gazety reagują emocjonalnie. Dziennikarze muszą spróbować domyślić się zmiany trendów i mentalności zanim zostanie ona w sposób widoczny wprowadzona. Przez dziesięciolecia tematem łacińskiej Mszy nie przyciągnąłby Pan uwagi żadnego publicysty. A to że teraz dzieje się inaczej, wskazuje, że zapoczątkowany został całkowity przewrót w myśleniu, w podejściu do tego rytu.

DW: Czy uwolnienie Mszału z roku 1962 nie będzie oznaczało kroku wstecz dla ekumenizmu?

MM: Przywrócenie wolności starego rytu będzie oznaczało wielki postęp w ekumenii z Prawosławiem, ponieważ stara łacińska liturgia i ryt prawosławny wyrastają z tych samych korzeni. Również wielu Protestantów jest zafascynowanych starym rytem łacińskim, ponieważ on dokładniej pokazuje różnice pomiędzy nimi a Katolikami.

DW: Co w takiej sytuacji przemawia przeciwko uwolnieniu starej Mszy?

MM: Nic. Nowa Msza, która jest dziełem reformatorów po II Soborze Watykańskim, a którą Benedykt XVI, jako kardynał, nazwał “zrobioną” i którą  przeciwstawia „organicznej”, funkcjonuje od początku z kłamstwem, jakoby takiej Mszy chciał Sobór Watykański II. Ten przypadek jest przeciwieństwem.

DW: Co daje Panu odwagę myśleć, że można by zawrócić koło historii?

MM: W tej sprawie nie chodzi o cofnięcie czasu, to jest oczywiście niemożliwe. Tu chodzi o odrodzenie (renesans), a nie o odtworzenie (restaurację). W europejskiej historii renesanse zawsze były ruchami awangardowymi. Jeżeli stary ryt rzymski będzie znów dozwolony w przyszłości, będzie on celebrowany w zupełnie zmienionym świecie, który ma niewiele wspólnego z epoką przedsoborową. W nieprzewidywalnym i szybko zmieniającym się świecie ten ryt byłby, jako coś przeciwstawnego – jako biegun, wokół którego czas mógłby się obracać. On byłby trochę jak "myśl" świętych Augustyna i Benedykta, którzy w czasie chylenia się ku upadkowi Cesarstwa Rzymskiego przygotowali systemy reguł zakonnych dla przyszłych stuleci.