„Ku nowemu etapowi dialogu ekumenicznego” – to temat trwającej od 15 do 19 listopada w Watykanie sesji plenarnej Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Obrady dotyczące aktualnej sytuacji ekumenizmu i perspektyw na przyszłość dykasteria połączyła z obchodami półwiecza swego istnienia. Powołał ją do życia w uroczystość Zesłania Ducha Świętego 5 czerwca 1960 r., a więc na ponad dwa lata przed rozpoczęciem Soboru Watykańskiego II, Jan XXIII. Początkowo nosiła nazwę Sekretariatu Jedności Chrześcijan, a w 1988 r. Jan Paweł II podniósł ją do rangi Papieskiej Rady.

50-lecie dykasterii zostanie uczczone 17 listopada po południu uroczystym aktem, w którym wezmą też udział anglikański arcybiskup Canterbury Rowan Williams i prawosławny metropolita Pergamonu Ioannis Zizioulas z Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola, który jest współprzewodniczącym katolicko-prawosławnej komisji mieszanej ds. dialogu teologicznego. Sesję plenarną Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan otworzył 15 listopada wieczorem mianowany w tym roku jej przewodniczącym szwajcarski arcybiskup Kurt Koch, który w najbliższą sobotę 20 listopada zostanie jednym z 24 nowych kardynałów.

Nowy szef watykańskiej dykasterii przypomniał, że Kościół katolicki wszedł oficjalnie do ruchu ekumenicznego z Soborem Watykańskim II. Ten „nowy początek” nie oznaczał jednak „zerwania” z Kościołem przedsoborowym. Zainteresowanie ekumenizmem istniało w Kościele dużo wcześniej. Modlitwa o jedność chrześcijan spotkała się już z zachętą papieży Leona XIII i Benedykta XV. Pius XI poparł rozmowy z anglikanami toczone w Malines w Belgii. Pius XII w 1950 r. pochwalił ruch ekumeniczny, widząc w nim natchnienie Ducha Świętego. Ten papież jest zresztą najczęściej cytowany w dokumentach soborowych, a Dekret o ekumenizmie zawiera wiele sformułowań zaczerpniętych od św. Tomasza z Akwinu. We wprowadzeniu do obrad Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan abp Koch wskazał na kluczowe znaczenie, jakie ma dla ekumenizmu nauka o Kościele. Podkreślił, że celem działalności ekumenicznej musi być pełna jedność Kościoła. Wskutek rozpowszechnienia swoistego „eklezjologicznego pluralizmu” ruch ekumeniczny stracił swój pierwotny entuzjazm. Ponadto przewodniczący Rady mówił o znaczeniu ekumenizmu dla nowej ewangelizacji, wskazując na jego związki z misją i duchowością.

RV