Niemal rówieśniczka świętej Teresy od Dzieciątka Jezus, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej przeżyła głębokie doświadczenie obecności Boga, które doprowadziła do zdumiewającej dojrzałości podczas kilku lat przeżytych w Karmelu. Jej życie na ziemi było bardzo krótkie, ale niezwykle owocne. Dzieła, które po sobie zostawiła, notatki i listy są świadectwem wielu łask Bożych jakie otrzymała dla własnego rozwoju duchowego i pożytku innych. Głęboka mądrość i piękno jej nauczania sprawiły, że wielu chrześcijan uznało ją za swoją przewodniczkę.

Ostatni list bł. Elżbiety od Trójcy Przenajświętszej do przyjaciółki, pani de Bobet, który nazywa "testamentem swojej duszy":

"Droga Antonino, w świetle wieczności dusza widzi rzeczy w ich prawdzie. Och, jakże to wszystko, co nie zostało uczynione dla Boga i z Bogiem, jest puste! Proszę cię o to, och, znacz wszystko pieczęcią miłości! Istnieje tylko to, co trwa. Jakże życie jest czymś poważnym. Każda minuta została nam dana, abyśmy coraz bardziej "wkorzeniali się" w Boga, według wyrażenia świętego Pawła, aby podobieństwo do naszego Boskiego Wzoru było bardziej rzucające się w oczy, a zjednoczenie ściślejsze. Ale aby zrealizować ten plan, który jest planem samego Boga, oto sekret: zapominać o sobie, pozostawać na uboczu, nie zwracać uwagi na siebie, patrzeć na Mistrza, patrzeć tylko na Niego, przyjmować zarówno radość jak i boleść, tak jakby bezpośrednio pochodziły z Jego miłości. To zasadza duszę na wysokościach tak bardzo spokojnych!"

Fragment pochodzi z: Sergiusz Niziński OCD (red.) Ku Bogu obecnemu w duszy - bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej. Seria: Biblioteka Zeszytów Karmelitańskich nr 7