Dlaczego warto, a nawet należy, używać w liturgii języka łacińskiego?

Przeczytaj dokładne wyjaśnienie w Katechezie o Mszy św. - "Język kultu bożego":

"Język łaciński jest dla Kościoła wielką pomocą. Jako martwy i nie podlegający ewolucji, wyraża w sposób pewny, adekwatny i precyzyjny prawdy wiary katolickiej, chroniąc przed potencjalnymi błędami, które mogą wyniknąć z nieścisłości i wieloznaczności języków nowożytnych. Ma to swoje nieocenione zastosowanie w studium teologii."

Poniżej zamieszczamy również fragment dyskusji z Fidelitas.pl po ukazaniu się wypowiedzi Kard. Arinze na temat konieczności używania łaciny:

Instrukcja wykonawcza Musicam Sacram (1967): 
     
47. Zgodnie z Konstytucją o świętej liturgii w "obrządkach łacińskich zachowuje się używanie języka łacińskiego, poza wyjątkami określonymi przez prawo szczegółowe". Ponieważ jednak "nierzadko używanie języka ojczystego może być bardzo pożyteczne dla wiernych", "kompetentna kościelna władza terytorialna decyduje o zakresie i sposobie wprowadzenia języka ojczystego, przedkładając decyzję do zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej". Zachowując dokładnie powyższe przepisy, należy ustalić właściwą formę uczestniczenia stosownie do możliwości poszczególnych grup wiernych. Duszpasterze winni troszczyć się także o to, "by wierni umieli wspólnie odmawiać lub śpiewać stałe części Mszy świętej dla nich przeznaczone, nie tylko w języku ojczystym, lecz także w języku łacińskim" 

Kan. 249 - W programie kształcenia kapłańskiego należy przewidzieć, by alumni nie tylko nauczyli się dokładnie języka ojczystego, lecz także by dobrze znali język łaciński oraz posiadali wystarczającą znajomość języków obcych, których umiejętność wyda się konieczna lub pożyteczna do ich formacji albo do wykonywania pasterskiej posługi

36. §1. W obrzędach łacińskich zachowuje się używanie języka łacińskiego, poza wyjątkami określonymi przez prawo szczegółowe. 
54 (...) Należy (...) dbać o to, aby wierni umieli wspólnie odmawiać lub śpiewać stałe teksty mszalne, dla nich przeznaczone, także w języku łacińskim. 
116. Śpiew gregoriański Kościół uznaje za własny śpiew liturgii rzymskiej. Dlatego w czynnościach liturgicznych powinien on zajmować pierwsze miejsce wśród innych równorzędnych rodzajów śpiewu.(...) 

Nienawiść do łaciny jest wrodzona wszystkim wrogom Rzymu. Uznają ją oni za więź łączącą wszystkich katolików na całym świecie, za arsenał ortodoksji przeciw subtelnościom ducha sekciarskiego (...). Musimy przyznać, że mistrzowskim posunięciem jest wypowiedzenie wojny temu świętemu językowi. Gdyby udało im się go kiedyś zniszczyć, byliby na prostej drodze do zwycięstwa. 

św. Franciszek Salezy "Filotea, czyli droga do życia pobożnego" 

II.I.6. Jeśli mi zawierzysz, `Ojcze nasz`, `Zdrowaś Maryo` i `Wierzę w Boga`, odmawiać będziesz po łacinie. Każde zaś ich słowo, masz doskonale we własnym języku umieć i rozumieć, żebyś odmawiając je w języku kościelnym, mogła wszakże nasycać się znaczeniem przedziwnem i słodkości pełnem onych świętych modlitw, które odmawiać należy z głębokiem zatopieniem myśli i serca w onem ich znaczeniu. I nie mów ich z pośpiechem, by odmówić wiecej, lecz z uwagą, by odmówić serdeczniej. Bo jedno `Ojcze nasz`, odmówione z uczuciem, więcej warte od wiela mówionych z kwapieniem." 

Instrukcja wykonawcza, Musicam Sacram (1967)

48. Ordynariusze miejscowi niech rozważą, czy po wprowadzeniu języka ojczystego do Mszy świętej, nie będzie pożyteczne, szczególnie w dużych miastach, w niektórych kościołach, gdzie dość często gromadzą się wierni różnych języków, odprawiać jedną, a nawet więcej Mszy świętych w języku łacińskim, zwłaszcza śpiewanych.