Nawrócenie Świętego Pawła - 25 stycznia |
|
Szaweł urodził się w Tarsie około 5-10 roku po Chrystusie. Pochodził z
żydowskiej rodziny silnie przywiązanej do tradycji. Byli niewolnikami, którzy
zostali wyzwoleni. Szaweł odziedziczył po nich obywatelstwo rzymskie. Uczył się
rzemiosła - tkania płótna namiotowego. Później przybył do Jerozolimy, aby
studiować Torę. Być może był uczniem Gamaliela. Gorliwość w strzeżeniu tradycji
religijnej sprawiła, że mając około 25 lat stał się zdecydowanym przeciwnikiem i
prześladowcą Kościoła. Uczestniczył jako świadek w kamienowaniu św. Szczepana.
Około 35 roku z własnej woli udał się z listami polecającymi do Damaszku (Dz 9,
1n; Ga 1, 15-16), aby tam ścigać chrześcijan. W Dziejach Apostolskich
czytamy:
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go
nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił:
"Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?" Powiedział: "Kto jesteś, Panie?"
A On: "Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam
ci powiedzą, co masz czynić". Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli
ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo.
Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział.
Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie
widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń,
imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: "Ananiaszu!" A on odrzekł:
"Jestem, Panie!" A Pan do niego: "Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o
Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli". (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek
imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). Odpowiedział
Ananiasz: "Panie, słyszałem z wielu stron jak dużo złego wyrządził ten człowiek
świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj
wszystkich, którzy wzywają Twego imienia". Odpowiedział mu Pan: "Idź, bo
wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i
królów i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla
mego imienia".
Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i
powiedział: "Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą
szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym".
Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został
ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły.
Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w
synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili
zdumieni: "Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego
imienia i po to tu przybył, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?" A
Szaweł występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesjaszem, i szerzył
zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku. (Dz 9, 1-22)
Po trzech latach pobytu w Damaszku oraz krótkim pobycie w Jerozolimie odbył
trzy misyjne podróże: pierwszą - w latach 44-49: Cypr-Galacja, razem z Barnabą i
Markiem; drugą w latach 50-53: Filippi-Tesaloniki-Berea-Achaia-Korynt, razem z
Tymoteuszem i Sylasem; trzecią w latach 53-58:
Efez-Macedonia-Korynt-Jerozolima.
Św. Paweł, nazywany Apostołem Narodów, jest
autorem 13 listów do gmin chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego
Testamentu.
W Palestynie Paweł został aresztowany, przesłuchiwany przez
prokuratorów Feliksa i Festusa. Dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. Gdy
odwołał się do cesarza, został deportowany drogą morską do Rzymu. Dwa lata
przebywał w więzieniu o dość łagodnym regulaminie. Uwolniony, udał się do Efezu,
Hiszpanii (?) i na Kretę. Tam aresztowano go po raz drugi (64 r.). W Rzymie
oczekiwał na zakończenie procesu oraz wyrok.
Zginął śmiercią męczeńską przez
ścięcie mieczem w tym samym roku - 67 - co św. Piotr. W Rzymie w IV wieku
szczątki Pawła Apostoła złożono w grobowcu, nad którym wybudowano bazylikę św.
Pawła za Murami.
Źródło: Brewiarz.pl
|
)
