Panie Jezu, któryś w Swym życiu na tej ziemi dzielił dolę ubogich i nieszczęśliwych, wysłuchaj próśb moich za wszystkich, co cierpią ser­cem czy ciałem.

Błagam Cię, o Jezu mój, za tych, których niedostatek, choroba, prze­ciwności losu, udręczenie duszy i złość ludzka uciska.

Wejrzyj na ciężko a bezowocnie pracujących, daj im odetchnąć cokol­wiek i lepszej doli doświadczyć.

Usłysz jęki chorych i konających i uzdrów ich, Panie, lub ulżyj im w cierpieniu.

Weź w opiekę wdowy i sieroty, pokrzywdzonych, złamanych na du­chu; stań się ich Ojcem, Obrońcą i Lekarzem.

Ulituj się nad tymi, których dusza zgnębiona nie umie się wznieść ku Tobie, którym świat odebrał światło wiary i nadziei i na bezdroże życia popchnął ich wśród ciemności, których droga zasiana jest cierniami i pełna zasadzek i zawad, których dnie we łzach i tęsknocie, w oddaleniu od domu i ukochanych im płyną, o których nikt nie pamięta, by wspomóc ich i pocieszyć.

Uwolnij, Panie, tych wszystkich od złego, jakie ich gnębi. Pozwól, ażeby to, co im znosić z Twego rozporządze­nia przychodzi, znosili cierpliwie, nie tracąc ufności w miłosierdziu Twoim, nie schodząc z drogi cnoty i obowią­zków swoich. Niech boleść duszy czy ciała będzie dla nich ogniem oczysz­czającym ich serca, środkiem do ich udoskonalenia i zasłużenia na Twą łaskę i zmiłowanie, o jakie dla nich Cię błagam przez zasługi Męki i Krwi Twojej Najświętszej. O Panie nasz, Jezu Chryste. Amen.

 

/ZA POZWOLENIEM WŁADZY DUCHOWNEJ 1932/