2 listopada, z okazji uroczystego przeniesienia doczesnych szczątków Sługi Bożego Johna Henry'ego Kard. Newmana arcybiskup Birmingham odprawił łacińską Mszę św. według posoborowego Mszału Pawła VI z 1970 r. Sposób celebracji i całej oprawy liturgicznej daje znakomity przykład ciągłości w duchu tradycji między nadzwyczajną i zwyczajną formą jednego rytu rzymskiego.

W niedzielę 2 listopada wieczorem w telewizji EWTN można było zobaczyć transmisję Mszy św.  łacińskiej, którą odprawił arcybiskup Birmingham Vincent Nichols.

Na pierwszy rzut oka wszystko wskazywało na ryt przedsoborowy: celebrans ubrany w ornat rzymski, asysta w pięknych dalmatykach stojąca w jednym rzędzie z celebransem ad Dominum, Msza św. przy tradycyjnym ołtarzu, rozbrzmiewa śpiew gregoriański.

Dopiero po chwili można było stwierdzić, że to nowa Msza: Modlitwa Eucharystyczna (Kanon Rzymski) odmówiona została głośno, byli obecni koncelebransi, jednak w oddaleniu od ołtarza i odziani w ornaty skrzypcowe, celebrans przyklęknął dopiero po Podniesieniu, wszyscy odśpiewali Pater Noster.

Msza św. w zwyczajnej formie rytu rzymskiego, czyli zgodnie z posoborowym Mszałem Pawła VI z 1970 r. została odprawiona w oratorium w Birmingham z okazji uroczystego przeniesienia doczesnych szczątków sługi Bożego Johna Henry'ego Kard. Newmana. W kaplicy oratorium relikwie będą oczekiwać na beatyfikację czcigodnego Sługi Bożego. 

Warto zaznaczyć, że angielskie oratoria są wiodącymi ośrodkami tzw. "reformy reformy" liturgii.