ze Świata
Małe Siostry Dobrego Pasterza |
|
2008-11-08
 8 września tego roku, w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i
drugą rocznicę powstania Instytutu Dobrego Pasterza, Przełożony Generalny ks.
Filip Laguérie odprawił Mszę świętą, która dała początek nowemu zgromadzeniu,
Małym Siostrom Dobrego Pasterza, które podobnie jak IDP zachowuje tradycyjny ryt
rzymski znajdujący się w księgach liturgicznych z 1962 roku.
Ceremonia odbyła się we Francji niedaleko Courtalain, gdzie znajduje się
Seminarium Duchowne św. Wincentego a Paulo. Pierwsze postulantki czeka rok
postulatu i 2 lata nowicjatu. Ale już w czasie formacji siostry mają okazję
przeobrazić się w małych apostołów czerpiących swą moc działania u stóp
krzyża.
Małe Siostry Dobrego Pasterza będą apostolskie w prawdzie i głębi, w
sercu i duchu - na obraz Dobrego Pasterza - a nie tylko z nazwy (Statuty).
Dlatego większa część czasu ich pracy poświęcona jest dziełom apostolskim: nauka
katechizmu, biuletyn dla dorosłych i dzieci, wizyty u rodzin, pomoc chorym i
osobom starszym oraz każdy inny apostolat zesłany im przez Bożą
Opatrzność.
Nie można dawać czegoś czego samemu się nie ma, zatem nie można pomagać
jeśli samemu jest się słabym, dlatego Małe Siostry Dobrego Pasterza poświęcają
wiele czasu modlitwie, rozmyślaniu i duchowej lekturze. Duch apostolski
charakteryzujący Małe Siostry wyplywa z życia, uczynków i miłości Pana naszego
Jezusa Chrystusa oraz ogromnego współczucia dla dusz, za przykładem Najświętszej
Maryi Panny. Dlatego będą one żyć Mszą świętą, która rozpali je ogniem Bożej
miłości (Statuty).
Każdego ranka jednoczy je Msza święta odprawiana w pięknej kaplicy z XVI
wieku. Tam też kończą swój pracowity dzień. Godzinna adoracja Najświętszego
Sakramentu napełnia je pokojem i mocą potrzebną, by następnego dnia móc żyć
miłością swego Oblubieńca przekazując i zarażając nią każdą napotkaną duszę.
Codzienne trzy części Różańca świętego, rozmyślania kolejnych tajemnic życia
Pana Jezusa u boku Niepokalanej, stanowi ogromną pomoc w ich apostolacie. Ważnym
elementem ich apostolatu jest rownież radość. W ich statutach możemy odnaleźć
słowa św. Wincentego a Paulo: niech na ich twarzach i w ich słowach pojawia
się zawsze chrześcijańska słodycz i łagodność.
Radości, mimo skromnych warunków w jakich żyją, im nie brakuje.
Dom postulatu znajduje sie w pięknej okolicy, piękny krajobraz, łąka,
drzewa i śliczne niebieskie niebo. W tym wszystkim znajdują swoje miejsce także
przyjazne psiaki właścicieli posiadłości, którzy goszczą siostry oraz kury,
które siostry otrzymały w podarunku od zaprzyjaźnionej rodziny z okolicy. Ich
życiu towarzyszą cisza, pokój, radość i ofiara.
s. Maksymiliana
| 
