05. października A.D. 2024 Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria Tua.
Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. (Iz 6,3)     


   Chcę otrzymywać ciekawe
   wiadomości na e-mail:

    

z Watykanu

Święte Oficjum nie miało zastrzeżeń do Ojca Pio

2008-09-23

Do 1939 roku Najwyższa Święta Kongregacja Świętego Oficjum nie miała żadnych zastrzeżeń do osoby i działalności św. Ojca Pio. Wynika to z dokumentów przechowywanych w archiwum Kongregacji Nauki Wiary, które od niedawna są dostępne dla historyków właśnie do tego roku. Pisze o nich w dzisiejszym wydaniu „L'Osservatore Romano” znany badacz życia słynnego włoskiego stygmatyka Francesco Castelli.

Przypomina on, iż „uważano, że Najwyższa Kongregacja zawsze wrogo nastawiona była do kapucyna i nie wierzyła ni w jego świętość, ani w jego stygmaty”. Tymczasem, co innego wynika ze znanego do tej pory jedynie z drugiej ręki raportu wizytatora apostolskiego biskupa Carlo Raffaello Rossiego, ówczesnego ordynariusza Volterry i późniejszego kardynała. „Hierarcha, który początkowo odmówił podjęcia się tego zadania, zmuszony został do wyrażenia zgody i 14 czerwca 1921 r... stanął przed ojcem Pio, który wydał mu się człowiekiem dobrym i szczerym".

"Przez osiem dni biskup „śledził” kapucyna – pisze Castelli, i odkrył, że był bardzo życzliwy i wesoły w stosunkach ze współbraćmi, przełożeni zaś kochali go, ponieważ był „wzorowy i nigdy nie był malkontentem”. „Bardzo dużo czasu spędzał w konfesjonale: od 10 do 12 godzin dziennie, a Mszę św. przeżywał z wyjątkową pobożnością” - pisze autor artykułu.

Bp. Rossiego uderzyło niezwykłe posłuszeństwo ojca Pio, który na pytanie, czy gotów jest zawsze okazywać posłuszeństwo Kościołowi, odpowiedział: „Tak, ekscelencjo, ponieważ to sam Bóg przemawia przez Kościół święty”.

Ponieważ wizytatorowi apostolskiemu nie wystarczyły obserwacje ojca Pio, poprosił go, by opowiedział o swym życiu. "Zadał mu w tym celu 142 pytania: położywszy rękę na Ewangelii i pod przysięgą o. Pio posłuchał i w sześciu zeznaniach ułożył swego rodzaju autobiografię, dokument o podstawowym znaczeniu” - relacjonuje autor artykułu, cytując następnie odpowiedź na pytanie o pochodzenie stygmatów. Oto ona: „20 września 1918 roku, po odprawieniu Mszy... dostałem strasznych dreszczy, potem nadeszło uspokojenie i ujrzałem Pana Naszego w postawie kogoś, kto znajduje się na krzyżu... skarżącego się na zły odzew ludzi, zwłaszcza konsekrowanych Mu i bardziej przez Niego faworyzowanych. Tak pokazało się, że cierpi i że pragnie, by dusze przyłączyły się do Jego Męki. Wezwał mnie, abym pozwolił się przeszyć Jego bólom i rozważał je, a jednocześnie zajął się zdrowiem braci. W następstwie tego poczułem w sobie współczucie dla cierpień Pana i spytałem Go, co mógłbym zrobić. Usłyszałem ten głos: »Przyłączam cię do Mej Męki«. Po tym, jak widzenie zniknęło, wróciłem do siebie, pogodziłem się z tym i zobaczyłem te znaki, z których kapała krew. Przedtem nie miałem niczego”.

Biskupowi Rossiemu nie wystarczyło to i dokładnie obejrzał stygmaty zakonnika. W swojej relacji „nie tylko opisał je, ale też zastanawiał się długo nad ich pochodzeniem”. „Wiele hipotez wziął pod uwagę, wszystkie jednak okazały się pełne sprzeczności bądź bezpodstawne poza jedną: boskim pochodzeniem tego wyjątkowego mistycznego daru” - pisze Francesco Castelli i dodaje: „Taki był, według znanych nam dokumentów, stan wiedzy o ojcu Pio Najwyższej Kongregacji”. Zdaniem Castelliego nie wiemy, co stało się z nim po 1939 roku i jakie otrzymamy w przyszłości na ten temat dokumenty. „Prawdziwa i przenikliwa natomiast pozostaje ocena ojca Pio przez biskupa Rossiego, który w 1921 roku napisał: "Ojciec Pio jest dobrym zakonnikiem, wzorowym, zahartowanym w praktyce cnót, oddanym pobożności i wzniosłym być może w stopniu modlitwy bardziej aniżeli może się wydać na zewnątrz; jaśniejącym w szczególny sposób ze względu na szczerą pokorę i wyjątkową prostotę, której nie zabrakło mu nawet w momentach najcięższych, kiedy cnoty te wystawione zostały na próbę naprawdę ciężką i niebezpieczną” - czytamy w artykule.

KAI


  strona główna  |  mapa serwisu  |  ^góra strony   
Copyright © 2006-2007 SANCTUS.pl - Wszelkie prawa zastrzeżone

Ofiara Mszy Świętej
w Tajemnicach i Cudach
Ofiara Mszy Świętej w Tajemnicach i Cudach
ks. A. Reiners

abp Fulton Sheen
Życie Jezusa Chrystusa
Życie
Jezusa Chrystusa

Księgarnia Katolicka - Dewocjonalia Wałbrzych - Soczewki kontaktowe - Farby Rafil