z Polski
27. rocznica śmierci Prymasa Tysiąclecia |
|
2008-05-28
Dziś przypada 27. rocznica śmierci kard. Stefana Wyszyńskiego. Z tej okazji
w stolicy o godz. 19.00 zaplanowano Mszę św. o jego beatyfikację w archikatedrze
oraz uroczystości na uniwersytecie noszącym jego imię.
O godz. 7.45 Rektor z Senatem UKSW złożył kwiaty pod pomnikiem kard.
Stefana Wyszyńskiego przed kościołem sióstr wizytek na Krakowskim Przedmieściu i
o godz. 8.30 przy sarkofagu Sługi Bożego w Archikatedrze św. Jana. Przy grobie
odmówiona została modlitwa o Jego beatyfikację.
O godz. 10. rozpoczęła się uroczysta Msza św. w kościele Niepokalanego
Poczęcia NMP przy Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, pod
przewodnictwem metropolity warszawskiego i Wielkiego Kanclerza Uniwersytetu abp.
Kazimierza Nycza.
Po liturgii nastąpi uroczystość nadania doktoratu honoris causa
arcybiskupowi dr. Robertowi Zollitschowi.
O godz. 19.00 Warszawiacy będą modlić się o rychłą beatyfikację Prymasa
Tysiąclecia w archikatedrze warszawskiej, świątyni gdzie znajduje się jego
grób.
Obecnie Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych m.in. na podstawie materiałów
zebranych podczas diecezjalnego etapu procesu przygotowuje szczegółową
dokumentację o heroiczność cnót Sługi Bożego. Ze względu na ilość materiałów,
prace te potrwają najprawdopodobniej jeszcze bardzo długo.
Proces beatyfikacyjny kard. Wyszyńskiego na etapie diecezjalnym rozpoczął
się 20 maja 1983 roku a zakończył 6 lutego 2001 roku. Akta zebrane w toku
procesu - w sumie 37 tomów - wraz z załącznikami (książkami i artykułami
autorstwa kandydata na ołtarze) zostały przekazane do watykańskiej Kongregacji
Spraw Kanonizacyjnych.
Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad
Bugiem, na pograniczu Podlasia i Mazowsza. Zuzela pozostawała wówczas pod
panowaniem rosyjskim.
Nad jego dzieciństwem zaciążyło dramatyczne wydarzenie śmierci matki.
Umarła, kiedy miał zaledwie 9 lat.
Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium
Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na
kapłana. Z powodu choroby święcony był sam, wkrótce po wyjściu ze szpitala. Z
mszą świętą prymicyjną pojechał na Jasną Górę.
Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na
Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora na
podstawie prac: "Prawa Kościoła do szkoły". Podczas studiów związał się ze
Stowarzyszeniem Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie". Było ono jednym
z najważniejszych kręgów wychowujących przyszłą inteligencję katolicką.
Po studiach udał się w podróż naukową po krajach Europy Zachodniej. Po
powrocie do kraju został profesorem nauk społecznych w Wyższym Seminarium
Duchownym we Włocławku, jednocześnie prowadził intensywną działalność społeczną
wśród robotników tego miasta.
Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez
Niemców. Bp Michał Kozal - później wyniesiony na ołtarze - kazał księdzu
Wyszyńskiemu opuścić Włocławek. Ukrywał się między innymi we Wrociszewie i w
założonym przez matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod
Warszawą, prowadzonym przez siostry franciszkanki służebnice krzyża.
W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana
grupy "Kampinos" AK działającej w Laskach i okolicy oraz tamtejszego szpitala
powstańczego. Oprócz obowiązków duszpasterskich zbierał rannych, towarzyszył
przy operacjach, podtrzymywał na duchu dotkniętych skutkami wojny. Z płonącej
Warszawy - jak później wspominał - pewnego dnia wiatr przyniósł mu nadpaloną
karteczkę ze słowami "Będziesz miłował".
Zaraz po zakończeniu działań wojennych ks. Wyszyński wrócił do Włocławka i
zaczął organizować Seminarium Duchowne zniszczone w czasie wojny. W 1945 r.
został rektorem Seminarium. Podjął też obowiązki redaktora tygodnika
diecezjalnego "Ład Boży"; czynił starania o wznowienie czasopisma "Ateneum
Kapłańskie".
W 1946 r. papież Pius XII mianował księdza profesora Wyszyńskiego biskupem
lubelskim. Sakry biskupiej udzielił mu na Jasnej Górze Prymas Polski kard.
August Hlond, 12 maja 1946 roku.
Po jego śmierci 22 października 1948 ks. Biskup Wyszyński został mianowany
Arcybiskupem Gniezna i Warszawy, i Prymasem Polski.
W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas
Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia" podpisanego przez
przedstawicieli Episkopatu i Władz Państwowych (14 II 1950). Zostało ono wówczas
negatywnie ocenione przez Stolicę Apostolska jako zbyt ugodowe. Jednakże,
podpisując ten dokument Wyszyński obronił Kościół w Polsce przed analogicznym,
frontalnym atakiem, jak to miało miejsce w pozostałych krajach bloku.
12 stycznia 1953 ks. Wyszyński został kardynałem, nie mógł jednak pojechać
do Rzymu po kapelusz kardynalski, ponieważ nie otrzymał paszportu.
Osiem miesięcy później (25 września 1953 r. ) kard. Wyszyński został
aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło
Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w
Bieszczadach.
W ostatnim miejscu internowania napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu
(wygłoszone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 roku jako Jasnogórskie Śluby
Narodu).
26 października 1956 r. Prymas wrócił do Warszawy z internowania.
W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia
Chrztu Polski - niezwykłe, narodowe rekolekcje.
Na główne uroczystości milenijne zaplanowane na 3 maja 1966 r. pragnął
przyjechać Ojciec Święty Paweł VI. Władze polskie pod wpływem decyzji z Moskwy
odmówiły mu prawa przyjazdu.
W latach sześćdziesiątych Prymas Polski czynnie uczestniczył w pracach
Soboru Watykańskiego II, na jego prośbę również Ojciec Święty ogłosił 21
listopada 1964 r. Maryję Matką Kościoła.
W okresie rodzącej się "Solidarności" Prymas Tysiąclecia pozostawał
ośrodkiem równowagi i spokoju społecznego. Zatroskany o pokój w Ojczyźnie i
dobro ludzi ustawicznie wzywał do odpowiedzialności.
Zmarł 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Na pogrzeb
Stefana kard. Wyszyńskiego w Warszawie 31 maja przybyły dziesiątki tysięcy
ludzi.
KAI
Polecamy w naszej Księgarni:
|