W dzisiejszej Ewangelii mamy opis sceny z nauczaniem Jezusa w synagodze. Jak zauważył Franciszek, jest ono odmienne od tego, jakie stosowali uczeni w Piśmie. Ci bowiem nauczali, narzucając ludziom wiele przepisów nie do udźwignięcia.

„Sam Jezus mówi, że oni nie tknęli tych ciężarów nawet palcem, a potem powiedział ludziom: «Czyńcie to, co mówią, a nie to, co czynią!» – przypomniał Ojciec Święty. – Bo ci uczeni w Piśmie, faryzeusze to ludzie niespójni, którzy zachowywali się wobec innych, jakby chłostali tych biedaków: «Macie czynić to, to i tamto». A Jezus mówi im: «W ten sposób zamykacie drzwi Królestwa Niebieskiego. Nie pozwalacie wejść, ani sami nie wchodzicie!». To taka maniera przepowiadania, nauczania, dawania świadectwa wierze. Iluż przez to myśli, że taka właśnie jest wiara...!”

Kolejną postacią, która pojawia się w dzisiejszym pierwszym czytaniu liturgicznym, jest Heli. Jak stwierdził Papież, jest to kapłan „biedny, słaby i letni”, który pozwala swoim synom, również kapłanom, na czynienie rzeczy niegodnych. Sam siedząc w świątyni i obserwując modlącą się Annę, wzgardził nią w pierwszej chwili myśląc, że jest pijana.

„Ileż razy lud Boży czuje się niemile widziany przez tych, którzy mają dawać świadectwo: przez chrześcijan, tak świeckich, jak księży i biskupów... – kontynuował Franciszek. – Powiadają: «Ci biedacy nic nie rozumieją; powinni zrobić kurs teologii, by dobrze pojąć». Ale mam do tego człowieka pewną sympatię. Dlaczego? Bo w sercu miał on wciąż namaszczenie; bo gdy kobieta wyjaśnia mu swoją sytuację, Heli mówi jej: «Idź w pokoju, a Bóg Izraela niech spełni prośbę twoją». Tak wychodzi na jaw kapłańskie namaszczenie tego biedaczka, który je ukrył głęboko w swym lenistwie i letniości. A potem nieszczęśnik skończył marnie”.

Ojciec Święty przypomniał też dzieje synów Helego, niegodnych kapłanów-opryszków ciągnących za władzą i pieniędzmi, a wykorzystujących biednych ludzi. To, jak wskazał, podobizna zepsutych chrześcijan, tak świeckich, jak duchownych, którzy czerpią zysk z przywileju bycia chrześcijanami. Podobnym przykładem jest Judasz. Tymczasem naszym wzorem powinien być Jezus, którego moc nauczania wynikała ze świętości. Jak stwierdził Franciszek, nowość tej nauki polegała na zbliżaniu Boga do ludzi, także do grzeszników. Jezus pragnął, by z kolei oni zaczęli szukać i zbliżać się do Boga.

„Prośmy Pana, by te dwa czytania pomogły nam w chrześcijańskim życiu: wszystkim i każdemu z osobna – zakończył Papież. – By nie być czystymi legalistami, obłudnikami niczym uczeni w Piśmie i faryzeusze. By nie być letnimi jak Heli ani skorumpowanymi niczym jego synowie, ale być jak Jezus, z tą gorliwością szukania ludzi, uzdrawiania ich, miłowania. I trzeba mówić wtedy: «Jeśli ja malutki to czynię, pomyśl, jak cię kocha Bóg, jaki jest twój Ojciec!». Taka jest nowa nauka, której chce od nas Bóg. Prośmy o tę łaskę”.

Radio Watykańskie