Co konkretnie zrobiliśmy w Roku Wiary? Jak często modlimy się do Ducha Świętego? – pytał Papież Franciszek na audiencji ogólnej, wzywając do rachunku sumienia z konkretnych inicjatywy podjętych w Roku Wiary. W katechezie Papież mówił o Duchu Świętym, który powinien się stać stałym elementem codziennego życia chrześcijańskiego. To bowiem On prowadzi nas do poznania Prawdy, pozwala nam ją rozpoznać i zgłębiać – mówił Papież. A tak jego katecheza została streszczona po polsku:

„Żyjemy w czasach relatywizmu. Słyszymy, że nie ma nic definitywnego. Wielu ludzi pyta dzisiaj jak Poncjusz Piłat: «Cóż to jest prawda?», nie potrafi dostrzec w Jezusie oblicza prawdy, które jest obliczem Boga, nie potrafi zrozumieć, że Prawdą jest sam Chrystus. To Duch Święty budzi w sercach «zmysł wiary», sprawia, że w Jezusie rozpoznajemy Prawdę, wyznajemy, że «On jest Panem», wchodzimy w coraz głębszą komunię z Nim, żyjemy na co dzień prawem Ewangelii, które staje się dla nas kryterium oceny podejmowanych wyborów, zasadą życia, wezwaniem do nawrócenia”.

Na dzisiejszej audiencji Papież kilkakrotnie zachęcał wiernych do refleksji nad własnym życiem i podjęcia konkretnych postanowień:

„Postawmy sobie to pytanie: czy jestem otwarty na działanie Ducha Świętego, czy proszę Go, by dał mi światło, by uczynił mnie bardziej wrażliwym na sprawy Boże? Powinniśmy się o to modlić codziennie, [powtarzam] codziennie: Duchu Święty spraw, by moje serce było otwarte na Słowo Boże, na dobro, na piękno Boga, każdego dnia. A gdybym się teraz zapytał was wszystkich: ilu z was modli się codziennie do Ducha Świętego? Niewielu, co? Tak niewielu, a przecież powinniśmy wypełniać wolę Jezusa i codziennie modlić się do Ducha Świętego, aby otwierał nasze serce na Jezusa”.

„Módlcie się za księży i za nas biskupów, byśmy nie popadli w pokusę pieniędzy i próżności, ale służyli ludowi Bożemu”. Taką zachętę usłyszeli rano uczestnicy papieskiej Mszy w kaplicy Domu św. Marty. Tym razem byli to pracownicy Radia Watykańskiego. W homilii Papież Franciszek nawiązał do opisanego w Dziejach Apostolskich pożegnalnego spotkania św. Pawła ze starszymi Kościoła w Efezie. Apostoł Narodów ostrzegał wówczas przed „wilkami drapieżnymi”, które pojawią się tak wśród wiernych, jak i pasterzy. Jak stwierdził Ojciec Święty, mowa ta należy do najpiękniejszych kart Nowego Testamentu, ukazując troskę i miłość pasterską, jaką powinien mieć biskup wobec powierzonego mu ludu.

„Ostatecznie biskup nie jest biskupem dla siebie samego, ale dla ludu – przypomniał Papież. – Tak samo ksiądz nie jest księdzem dla siebie samego, lecz dla ludu. Ma mu służyć, by ten wzrastał. Ma paść lud niczym trzodę, bronić go przed wilkami. To piękne, gdy sobie o tym pomyślimy! Jeśli biskup idzie tą drogą, nawiązuje piękną relację z ludem, niczym Paweł, prawda? I kiedy ksiądz nawiązuje taką relację z ludem, daje miłość, która rośnie między nimi, a Kościół staje się jednością”.

Relacja między duszpasterzem a ludem ma charakter podstawowy, sakramentalny – kontynuował Papież. Dlatego potrzeba wzajemnej modlitwy, by nie popaść w pokusę, która grozi biskupom i kapłanom. Chodzi zwłaszcza o przywiązanie do pieniędzy i próżność.

Franciszek przytoczył tu komentarz św. Augustyna do proroka Ezechiela, gdzie zły pasterz jest opisany jako ten, który wykorzystuje owce na swój użytek. Nasycanie się ich mięsem czy mlekiem jest tam porównane do chciwości bogactw, a okrywanie ich wełną – do próżnej chwały. Takiego biskupa lud nie kocha, a on sam kończy marnie, budząc ostatecznie śmieszność – stwierdził Ojciec Święty. I przypomniał przykład Apostoła Pawła, który „nie miał konta w banku, lecz pracował własnymi rękami” na utrzymanie. „Módlcie się za nas, abyśmy byli ubodzy, skromni i służyli ludowi” – dodał Franciszek, zalecając powracanie do wspomnianego fragmentu Dziejów Apostolskich (20, 28-30).

„Czytajcie tę przepiękną stronicę, a czytając módlcie się – powiedział Ojciec Święty. – Módlcie się za nas biskupów i kapłanów. Tak bardzo tego potrzebujemy, by pozostać wiernymi, by być tymi, którzy czuwają nad trzodą i nad samymi sobą, którzy trzymają straż, a ich serce zwrócone jest ku ludowi. Aby Pan obronił nas przed pokusami, bo jeśli pójdziemy drogą bogactw i próżności, wówczas sami staniemy się wilkami, a nie pasterzami”.

RV