z Watykanu
Ustanowienie Papieskiej Akademii Języka i Kultury Łacińskiej |
|
2012-11-10
W liturgiczne wspomnienie św. Leona Wielkiego, papieża i znakomitego
łacinnika, Benedykt XVI, mocą listu apostolskiego zatytułowanego Latina
lingua, ustanawia Papieską Akademię Języka i Kultury Łacińskiej
(Pontificia Academia Latinitatis). W pierwszej części dokumentu czytamy
między innymi o roli, jaką Kościół odgrywał w poznawaniu i propagowaniu kultury
i języka, który w określonym momencie historycznym stał się jego językiem
oficjalnym. Również w naszych czasach znajomość łaciny wydaje się nieodzowna
przede wszystkim dla studium źródeł, podstawowych dla wielu dyscyplin
kościelnych, przede wszystkim dla teologii, liturgii, patrystyki i prawa
kanonicznego. Do dzisiaj w tym języku są redagowane księgi liturgiczne rytu
rzymskiego, najważniejsze dokumenty Magisterium papieskiego i oficjalne akty
Biskupa Rzymu.
Jednak – zauważa Ojciec Święty – dostrzega się obecnie
coraz wyraźniej niebezpieczeństwo powierzchownego traktowania tego języka i
kultury, nawet w formacji filozoficznej i teologicznej kandydatów do kapłaństwa.
Jednocześnie wzrasta zainteresowanie łaciną na kontynentach, które nie
utożsamiają swojej historii bezpośrednio z tradycją grecko-rzymską. Pragnąc
zatem wspierać wysiłki i inicjatywy zmierzające do pogłębiania znajomości i
używania języka łacińskiego nie tylko w środowiskach kościelnych, ale również w
szeroko rozumianym świecie kultury, przy użyciu współczesnych metod
dydaktycznych i poprzez kontakty między instytucjami akademickimi, Ojciec święty
ustanawia Papieską Akademię Języka i Kultury Łacińskiej, która
zależeć będzie od Papieskiej Rady Kultury. Akademią kierować będzie prezes
(został nim mianowany rektor uniwersytetu w Bolonii prof. Ivano Dionigi)
wspierany przez sekretarza i Rada Akademicka. Jednocześnie wygasa działalność
Fundacji Latinitas, założonej przez Pawła VI, mocą dokumentu Romani
Sermonis z dnia 30 czerwca 1976 r.
Druga część motu proprio
Latina lingua podaje cele, metody i szczegółowe normy dotyczące działalności
nowej Akademii. Zwraca się uwagę między innymi na konieczność wykorzystania
współczesnych środków masowego przekazu do propagowania języka łacińskiego oraz
na potrzebę mówienia i pisania w tym języku w różnych dziedzinach życia i
działalności Kościoła.
RV
|