„Wykład liturgii Kościoła katolickiego” należy do najwybitniejszych dzieł arcybiskupa, błogosławionego Antoniego Juliana Nowowiejskiego. Jest to „dzieło jego życia” to w nim zawarł on owoc długoletnich badań i podróży. Pierwszy tom ukazał się w roku 1893 r., piąty tom, nigdy nie ukończony, nie zdążył się ukazać przed wybuchem II wojny śwatowej i został wydany dopiero w 1992 r. w Płocku.

„Wykład” jest bez wątpienia największym dziełem poświęconym liturgii rzymskiej w języku polskim, jest to magna carta polskiej liturgiki. To wspaniale ilustrowane dzieło zawiera ogromną ilość rysunków, szkiców i zdjęć oraz bardzo wiele materiału historycznego i archeologicznego. Autor dokładnie opisuje i ilustruje niemalże każdy element liturgii, omawia architekturę sakralną, paramenty, ceremonie i obrzędy liturgii i nabożeństw Kościoła Rzymskiego. Czwarty tom poświęcony jest brewiarzowi, a tom V liturgii Mszy św., w którym opisuje nie tylko ryt rzymski w swoich formach, ale także pozostałe ryty zachodnie.

Niniejsza edycja tego wybitnego dzieła, przez lata dostępna tylko w kościelnych bibliotekach, będzie zawierać pięciotomowy „Wykład Liturgii Kościoła Rzymskiego” rozłożony na siedem woluminów (Tom I i V jest dwuczęściowy). Wolumin VIII, nie wchodzący sensu stricto w skład „Wykładu” będzie zawierać kilka mniejszych pozycji napisanych przez arcybiskupa, zebranych razem. Będą to tzw. ceremoniały poszczególnych posług liturgicznych m.in. diakona, subdiakona, ceremoniarza czy turyferariusza.

Tom drugi tego monumentalnego dzieła poświęcony jest paramentom i naczyniom liturgicznym. Abp Nowowiejski szczegółowo opisuje paramenta mszalne, strój duchowny, paramenta kapłańskie, biskupie i papieskie. W następnym dziale możemy się zapoznać z dokładnym opisem naczyń liturgicznych, w szczególności naczyń eucharystycznych.

Tom III Wykładu Liturgii Kościoła Katolickiego zawiera obszerne informacje o znaczeniu i rodzajach ksiąg liturgicznych, o wadze śpiewu liturgicznego, o jego celach, a także o językach obrzędowych, historii ich rozwoju i o przyczynach, dla których Kościół stosuje w liturgii tzw. języki martwe. Tom ten obejmuje też wprowadzenie w obszerne zagadnienie modlitw liturgicznych.