Kto słyszał kiedy poprawnie wykonane Exultet, Lamentacje Jeremiasza i jego Orację albo też adwentowe antyfony O, kto umiał przeniknąć ich treść i połączyć w jedną całość modlitwę ze śpiewem, temu nie mogły nie zostawić one na całe życie wspomnienia najpiękniejszego wyrazu, jaki człowiek potrafił nadać swemu wołaniu do Boga. Kto zaś nie tylko te rzeczy słyszał, ale i czynny brał w nich udział, kto regularnie, codziennie albo choćby co niedzielę uczestniczył w śpiewanej po gregoriańsku Mszy świętej, temu nieraz potem te cudowne melodie Gloria, Credo i inne śpiewać będą w duszy, wnosząc do niej na swych skrzydłach odpowiadające im słowa modlitwy. Tęsknić on będzie do tych chwil, których atmosfera liturgiczna Mszy świętej przenikała wszystkie władze jego duszy, aby je skierować do Boga, a gdy mu będzie dane znowu wziąć w podobnym nabożeństwie udział, na cały dzień rozpromieni mu ono duszę.(...)

Tak napisał o śpiewie gregoriańskim słynny dominikanin - ojciec Jacek Woroniecki. To smutne, że obecnie chorał gregoriański, który tak podnosi serce do Boga, możemy usłyszeć praktycznie jedynie na Mszach świętych sprawowanych w nadzwyczajnej formie rytu, czyli w nielicznych kościołach.

W uchwalonej przez Radę Soboru watykańskiego II Konstytucji o liturgii (Sacrosanctum concilium), w rozdziale VI poświęconym muzyce, w art. 116, stwierdza się, że:

„Kościół uznaje śpiew gregoriański za własny śpiew liturgii rzymskiej. Dlatego w liturgii powinien zajmować on pierwsze miejsce wśród innych równorzędnych rodzajów śpiewu. 

Należy dbać o to, aby wierni umieli wspólnie odmawiać lub śpiewać także w języku łacińskim stałe części Mszy świętej dla nich przeznaczone. (art. 54)"

Zaniechanie śpiewu gregoriańskiego w liturgii po soborze jest niezgodne z jego wskazaniami. Prowadzi również do zacierania się tożsamości Kościoła.

"Wśród cieszących się równym szacunkiem rodzajów śpiewu pierwsze miejsce winien zajmować śpiew gregoriański jako własny śpiew liturgii rzymskiej. Nie są bynajmniej wykluczone inne rodzaje muzyki, zwłaszcza wielogłosowa, byleby odpowiadały duchowi czynności liturgicznej i sprzyjały uczestnictwu wszystkich wiernych. Ponieważ obecnie coraz częściej gromadzą się wierni różnych narodowości, wypada, aby potrafili razem śpiewać w języku łacińskim przynajmniej niektóre stałe części Mszy świętej, zwłaszcza symbol wiary i modlitwę Pańską." (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, Rozdział II, art 41.)

W okresie Wielkiego Postu śpiewana jest Missa XVII. Polecamy stronę bogatą w materiały do nauki śpiewu gregoriańskiego:

Saint Antoine Daniel Gregorian Kyriale

oraz śpiewnik Liber Brevior - reprint wydania z 1954 r., który zawiera kompletne kyriale i wiele innych śpiewów.