Naukowcy z włoskiego ośrodka badań jądrowych, którzy przez kilka lat próbowali przy użyciu najnowocześniejszych technologii odtworzyć wizerunek z Całunu Turyńskiego, poddali się. Nauka nadal nie jest w stanie stworzyć reprodukcji słynnej relikwii, co stanowi kolejne potwierdzenie jej niezwykłego charakteru.
- Jako członek komisji zajmującej się konserwacją i przechowywaniem Całunu od lat analizuję wszystkie badania z nim związane. Trzeba przypomnieć, że ich pierwsza faza nastąpiła w 1978 r., a kolejna w 1988 roku. Najbardziej zaawansowane i dokładne badania rozpoczęto przed ponad 30 laty, kiedy grupa ponad 40 naukowców, głównie ze Stanów Zjednoczonych, zaangażowała się w zbieranie jak największej ilości danych. Całun był wówczas badany nieprzerwanie przez ponad 120 godzin. Na bazie uzyskanych wówczas informacji przeprowadzono analizy, które publikowano w różnych czasopismach. Te informacje jeszcze dziś są bazą poznawania Całunu. Mam nadzieję, że badania będą kontynuowane.
Od lat przeprowadza się także badania z użyciem coraz nowszych technik. Wszelkie analizy potwierdzały, że nie chodzi o malunek, ale faktycznie o trójwymiarowe odbicie ciała człowieka torturowanego i ukrzyżowanego. Co więcej, jest to niezwykłe odbicie, którego nie można wykonać żadną dostępną dziś techniką. Najnowsze próby naukowców dowodzą, że z punktu widzenia nauki nie jest dziś możliwe wyjaśnienie, jak ciało przebywające w płótnie od kilkunastu do kilkudziesięciu godzin mogło pozostawić taki ślad. Mimo tylu lat badań i wielu głosów podważających je faktem jest, że bezskuteczne pozostały próby stworzenia podobnego odbicia na płótnie, jakie mamy na relikwii z Turynu.

Dlaczego, mimo że mamy coraz nowocześniejsze technologie, nikt nie zdołał wykonać precyzyjnej reprodukcji Całunu?
- Badania wskazały, że odbicie ciała Jezusa na Całunie jest powierzchniowe. Krew natomiast przeniknęła tkaninę. Oznacza to, że ślad ciała znajduje się na mikroelementach włókien, nie przenika ich, a sięga jedynie do tysięcznej milimetra. Proszę więc sobie wyobrazić taką grubość. Oznacza to również, że dotychczas żadna technika nie zdołała w podobny sposób umieścić wizerunku. W jednym z rzymskich laboratoriów przy użyciu lasera próbowano wykonać podobny wizerunek. Na fragmencie materiału udało się uzyskać jedynie kolor zbliżony do koloru śladów na Całunie, ale jest oczywiste, że w ówczesnych czasach nie posiadano takich narzędzi.
 (...)

Obliczył Pan Profesor, że prawdopodobieństwo, iż człowiek z Całunu nie był ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem z Nazaretu, wynosi 1/200 miliardów. Co było podstawą takich obliczeń?
- Dokonując badań płótna, mogliśmy ustalić pewne elementy. W płótno pogrzebowe było owinięte ciało człowieka poddawanego wielu torturom i człowieka, który na pewno zmarł na krzyżu. Ta wiedza jest zbieżna z naszą wiedzą o Jezusie z Nazaretu, jaką czerpiemy z opisów ewangelicznych. Przede wszystkim całe ciało pokryte było ranami po biczowaniu. Co więcej, na głowę tego człowieka włożono coś, co przypominało kask, czepiec z cierni, który powodował liczne i dość głębokie rany głowy. Poza tym krzyżowani byli bici. Ślady bicia po twarzy widać również w wizerunku na Całunie. Ponadto człowiek, którego ciało owinięto w płótno, został ukrzyżowany za pomocą gwoździ. Skazani na ukrzyżowanie nieśli na ramionach poprzeczny element krzyża. Na Całunie bardzo dobrze widoczne są ślady otarcia naskórka i odbicia dwóch elementów krzyża. Na płótnie widać również ślady rany, którą zadano w bok.
Kolejnym elementem zbieżnym z opisem ewangelicznym jest zawinięcie ciała w płótno tuż po śmierci na krzyżu. Uczyniono to w sposób prowizoryczny. I zgadza się to również z biblijnym opisem, który wskazuje nam, że nie dokonano obrzędu obmycia ciała Jezusa, tak jak to zwykle czyniono wówczas, gdy składano ciało do grobu. Ciało było owinięte w płótno tylko przez kilkadziesiąt godzin. Świadczą o tym analizy Całunu, na którym nie stwierdzono żadnych oznak rozkładu ciała. Oznacza to, że nie mogło przebywać w tym płótnie więcej niż 50, 60 godzin po śmierci.
Porównaliśmy wszystkie analizy badanego płótna, jak i biblijne opisy dotyczące śmierci Jezusa i zadaliśmy sobie pytanie, jakie jest prawdopodobieństwo, że będą one zgadzały się z innym opisem człowieka skazanego na śmierć poprzez ukrzyżowanie. Tak więc prawdopodobieństwo, że człowiek z Całunu nie był ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem z Nazaretu, wyniosło 1 do 200 miliardów. Co to oznacza? Jeśli w historii ludzkości ukrzyżowano by 200 miliardów osób, tylko jedna z nich miałaby wszystkie te elementy wspólne z ciałem człowieka, który został owinięty w płótno. A tylko dwie osoby mają taką charakterystykę. Pierwszą jest człowiek, którego ciało było owinięte w Całunie, drugą jest Jezus z Nazaretu. I prawdopodobieństwo, że była to ta sama osoba, jest bardzo, bardzo wysokie.

Pełny tekst wywiadu na stronie Naszego Dziennika