z Watykanu
Instrukcja "Universae Ecclesiae" - o stosowaniu formy nadzwyczajnej rytu |
|
2011-05-13
Opublikowana dziś w Watykanie instrukcja o Mszy „trydenckiej” przypomina, że ze
względu na swe dawne i czcigodne stosowanie należy zachować formę nadzwyczajną z
należną jej czcią. Zaznaczono, że celem Motu proprio było danie możliwości
wszystkim wiernym uczestnictwa w Liturgii Rzymskiej w jej wersji wcześniejszej,
uważanej za cenny skarb, który należy zachować, a także realne zapewnienie
wszystkim, którzy sobie tego życzą, używania formy nadzwyczajnej oraz sprzyjanie
pojednaniu w obrębie Kościoła.
Instrukcja Papieskiej Komisji
„Ecclesia Dei” na temat stosowania Listu Apostolskiego – Motu proprio Benedykta
XVI „Summorum Pontificum” pragnie przyczynić się do pojednania w Kościele,
poprawnej interpretacji i właściwego stosowania dokumentu Ojca Świętego z 7
lipca 2007 r. – czytamy w nocie.
Watykańskie Biuro Prasowe przypomina, że Instrukcja „Universae Ecclesiae”
została zaaprobowana przez Papieża 8 kwietnia br., a nosi datę 30 kwietnia –
liturgicznego wspomnienia św. Piusa V, za którego pontyfikatu opublikowano
„Mszał Trydencki”. W minionych tygodniach została ona rozesłana do
poszczególnych episkopatów. Wyjaśniono, że fakt iż jest ona publikowana niemal
cztery lata po Motu proprio wynika z przewidzianego w liście towarzyszącym
papieskiemu dokumentowi okresowi trzech lat, po którym biskupi mieli zgłaszać
swe uwagi do Stolicy Apostolskiej.
W nowym dokumencie Papieskiej Komisji
„Ecclesia Dei” przypomniano dzieje Mszału Rzymskiego aż do jego ostatniego
wydania w 1962 r. oraz Mszału Pawła VI z 1970 r. Podkreślono, że chodzi o dwie
formy jednego rytu rzymskiego określone jako zwyczajna i nadzwyczajna. Obydwie
są wyrazem tej samej wiary Kościoła. Ze względu na swe dawne i czcigodne
stosowanie należy zachować formę nadzwyczajną z należną jej czcią – podkreślono.
Zaznaczono, że celem Motu proprio było danie możliwości wszystkim wiernym
uczestnictwa w Liturgii Rzymskiej w jej wersji wcześniejszej, uważanej za cenny
skarb, który należy zachować, a także realne zapewnienie wszystkim, którzy sobie
tego życzą, używania formy nadzwyczajnej oraz sprzyjanie pojednaniu w obrębie
Kościoła.
Przypomniano zadania i władzę Papieskiej Komisji „Ecclesia
Dei”, której papież powierzył w tej dziedzinie zwyczajną władzę zastępczą. Może
ona decydować w sprawie skierowanych do niej rekursów przeciw ewentualnym
decyzjom biskupów czy innych ordynariuszy, zdających się być sprzecznymi z
decyzjami Motu proprio. Do jej kompetencji należy także troska o wydawanie
tekstów liturgicznych dla formy nadzwyczajnej rytu rzymskiego np. związanych z
wprowadzeniem nowych świętych czy prefacji.
Podkreślono kompetencję
biskupów diecezjalnych w zakresie realizacji Motu proprio, przypominając że w
przypadku kontrowersji sprawę osądzi Komisja „Ecclesia Dei”. Wyjaśniono co
oznacza grupa wiernych, choć roztropności duszpasterzy pozostawiono określenie
jej liczby. Mogą do niej należeć nie tylko osoby z terenu danej parafii, ale
także z różnych parafii, a nawet diecezji. Instrukcja zachęca do hojnego
przyjęcia grup proszących o możliwość uczestniczenia w formie nadzwyczajnej rytu
rzymskiego, a także kapłanów proszących o możliwość jej sprawowania okazjonalnie
z niektórymi wiernymi.
Bardzo jasno stwierdzono, że wierni proszący o
sprawowanie liturgii w formie nadzwyczajnej nie mogą popierać, czy należeć do
grup przeciwnych ważności czy legalności formy zwyczajnej („posoborowej”), czy
też władzy papieża jako Najwyższego Pasterza Kościoła powszechnego. Było by to w
jawnej sprzeczności z dążeniem do pojednania w Kościele, któremu pragnie służyć
Motu proprio Benedykta XVI.
Stwierdzono, że kapłan, który może celebrować
Mszę św. w rycie nadzwyczajnym oprócz tego, że musi być wolny od przeszkód
kanonicznych, musi też dostatecznie dobrze [w dokumencie jest napisane: w
stopniu podstawowym] znać łacinę i obrządek, aby rozumieć co wypowiada i co
czyni. Zachęca się biskupów do zapewnienia odpowiedniego przygotowania alumnom
seminariów duchownych, a gdyby brakowało odpowiednich kapłanów o zwrócenie się
do księży należących do instytutów utworzonych przez Papieską Komisję „Ecclesia
Dei”, którzy na co dzień korzystają z formy nadzwyczajnej.
W Instrukcji
stwierdzono, że każdy kapłan diecezjalny i zakonny może sprawować Mszę św. w
formie nadzwyczajnej bez udziału ludu, bez potrzeby zezwolenia przełożonych.
Przedstawiono też normy dotyczące reguł liturgicznych i korzystania z ksiąg
liturgicznych, możliwość używania języków nowożytnych w czytaniach mszalnych,
korzystania przez duchownych z brewiarza łacińskiego sprzed reformy soborowej
oraz celebrowania Triduum Sacrum dla grup wiernych, którzy pragną korzystać z
rytu trydenckiego. Natomiast w odniesieniu do sakramentu święceń korzystanie z
dawnych ksiąg liturgicznych dozwolone jest jedynie w instytutach zależnych od
Komisji „Ecclesia Dei”. Zaznaczono, że zakonnicy mogą korzystać z ksiąg
liturgicznych w swych obrządkach obowiązujących w roku 1962.
za KAI
|