z Watykanu
Katecheza Benedykta XVI podczas audiencji ogólnej 31 marca |
|
2010-03-31
Drodzy bracia i siostry,
Przeżywamy obecnie święte dni, które wzywają nas do zamyślenia się nad
najważniejszymi wydarzeniami naszego Odkupienia, będącymi zasadniczym rdzeniem
naszej wiary. Jutro rozpoczyna się Triduum Paschalne – główny punkt całego roku
liturgicznego, w czasie którego jesteśmy wezwani do milczenia i modlitwy, aby
rozważać tajemnicę Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana. W homiliach Ojcowie
Kościoła często odwołują się do tych dni, które – jak zauważył św. Atanazy w
jednym ze swych Listów Paschalnych – wprowadzają nas „w ów czas, który sprawia,
że poznajemy nowy początek, dzień Świętej Paschy, w której Pan złożył siebie w
ofierze” (List 5, 1-2: PG 26, 1379). Toteż zachęcam was do intensywnego
przeżycia tych dni, aby ukierunkowały one zdecydowanie życie każdego ku
wielkodusznemu i świadomemu przylgnięciu do Chrystusa, który dla nas umarł i
zmartwychwstał.
Msza święta Krzyżma – poranne preludium Wielkiego Czwartku – zgromadzi jutro
rano kapłanów wokół ich biskupa. W czasie wymownej celebry eucharystycznej,
sprawowanej zazwyczaj w katedrach diecezjalnych, zostaną pobłogosławione oleje
chorych, katechumenów i Krzyżmo. Ponadto biskup i prezbiterzy odnowią
przyrzeczenia kapłańskie, wypowiedziane w dniu święceń. Gest ten nabiera w tym
roku szczególnego znaczenia, gdyż odbywa się w czasie Roku Kapłańskiego, który
ogłosiłem dla upamiętnienia 150. rocznicy śmierci Świętego Proboszcza z Ars.
Wszystkim kapłanom chciałbym powtórzyć życzenia, które zawarłem na zakończenie
Listu ogłaszającego ten Rok: „Jeśli idąc za przykładem Świętego Proboszcza z
Ars, pozwolicie, by On was zdobył, wy również staniecie się we współczesnym
świecie posłańcami nadziei, pojednania i pokoju!”
Jutro po południu celebrować będziemy chwilę ustanowienia Eucharystii.
Apostoł Paweł w Liście do Koryntian utwierdził pierwszych chrześcijan w prawdzie
tajemnicy eucharystycznej, oznajmiając im, jak sam to rozumiał: „Pan Jezus tej
nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To
jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie,
skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym
Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją
pamiątkę!»” (1 Kor 11,23-25). Słowa te pokazują jasno intencję
Chrystusa: pod postaciami chleba i wina staje się On w sposób rzeczywisty obecny
ze swym Ciałem wydanym i Krwią przelaną jako ofiara Nowego Przymierza.
Jednocześnie ustanawia On Apostołów i ich następców szafarzami tego sakramentu,
który przekazał swemu Kościołowi jako najwyższy dowód swej miłości.
W sposób sugestywny przypomnimy ponadto gest Jezusa, który myje nogi
Apostołom (por. J 13,1-25). Dla Ewangelisty czyn ten reprezentuje całe życie
Jezusa i ukazuje Jego miłość aż do końca, miłość nieskończoną, sprawiającą, że
człowiek staje się zdolny do wspólnoty z Bogiem i wyzwolony. Na zakończenie
liturgii wielkoczwartkowej Kościół umieszcza Najświętszy Sakrament w odpowiednio
przygotowanym miejscu, które ma przedstawiać osamotnienie w Getsemani i
śmiertelny niepokój Jezusa. Przed Eucharystią wierni kontemplują Jezusa w
godzinie Jego samotności i modlą się, aby ustały wszelkie samotności świata. Ta
droga liturgiczna jest też wezwaniem do szukania osobistego spotkania z Panem w
modlitwie, do rozpoznania Jezusa wśród tych, którzy są samotni, do czuwania z
Nim i do umiejętności głoszenia światła własnego życia.
W Wielki Piątek będziemy wspominać mękę i śmierć Pana. Jezus zechciał złożyć
swoje życie w ofierze za odkupienie grzechów ludzkości, wybierając w tym celu
najokrutniejszą i najbardziej upokarzającą śmierć: ukrzyżowanie. Istnieje
nierozerwalny związek między Ostatnią Wieczerzą a śmiercią Jezusa. W tej
pierwszej Jezus daje swe Ciało i swą Krew, czyli swe ziemskie istnienie, samego
siebie, uprzedzając swoją śmierć i przekształcając ją w akt miłości. Tak oto
śmierć, która z samej swej istoty jest końcem, zniszczeniem wszelkich związków,
staje się za Jego sprawą, aktem komunikowania siebie, narzędziem zbawienia i
głoszeniem zwycięstwa miłości. W ten sposób Jezus staje się kluczem do
zrozumienia Ostatniej Wieczerzy, która jest zapowiedzią przemiany gwałtownej
śmierci w dobrowolną ofiarę, w czyn miłości, która odkupuje i zbawia świat.
Wielka Sobota naznaczona jest wielką ciszą. Kościoły są ogołocone i nie
przewiduje się szczególnych liturgii. W tym czasie oczekiwania i nadziei wierni
są zaproszeni do modlitwy, przemyśleń, nawrócenia, także za pośrednictwem
sakramentu pojednania, aby móc uczestniczyć, będąc dogłębnie odnowionymi, w
sprawowaniu paschy.
W noc wielkosobotnią w czasie uroczystej Wigilii Paschalnej, będącej „matką
wszystkich wigilii”, cisza ta zostanie przerwana śpiewem Alleluja,
zapowiadającym zmartwychwstanie Chrystusa oraz głoszącym zwycięstwo światła nad
ciemnościami, życia nad śmiercią. Kościół rozraduje się w spotkaniu ze swym
Panem, wchodząc w dzień Paschy, który rozpoczyna Pan, powstając z martwych.
Drodzy Bracia i Siostry, bądźmy gotowi przeżyć intensywnie to Triduum
Paschalne, tak już bliskie, aby coraz bardziej zanurzać się w Tajemnicę
Chrystusa, dla nas zmarłego i zmartwychwstałego. Niech towarzyszy nam w tej
wędrówce duchowej Najświętsza Maryja Panna. Ona, która poszła za Jezusem w Jego
męce i była obecna pod Krzyżem, niech nas wprowadzi w misterium paschalne,
abyśmy mogli zaznać radości i pokoju od Zmartwychwstałego.
Z tymi uczuciami już teraz składam najserdeczniejsze życzenia radosnych Świąt
Wielkanocnych wam wszystkim, obejmując nimi wasze wspólnoty i wszystkich waszych
bliskich.
Ojciec Święty złożył pielgrzymom świąteczne życzenia w różnych językach, w
tym także po polsku.
„Drodzy Polacy, siostry i bracia! Serdecznie
pozdrawiam was tu obecnych, waszych bliskich i wszystkich, którzy w tych
Wielkich Dniach czuwają przy Chrystusie, rozważając misteria Wieczernika,
Kalwarii, pustego Grobu. Niech zbawcze tajemnice będą dla was źródłem wiary i
chrześcijańskiej nadziei. Życzę błogosławionych owoców duchowych Wielkiego
Tygodnia i radości poranka Niedzieli Zmartwychwstania. Niech będzie pochwalony
Jezus Chrystus”.
Benedykt XVI pozdrowił szczególnie uczestników
dorocznego forum studentów
związanych z Opus Dei, UNIV 2010 (27 marca – 4 kwietnia).
Rzymskie spotkanie, w którym bierze udział 4 tys. osób, organizowane jest już po
raz 43. Tym razem odbywa się ono pod hasłem: „Czy chrześcijaństwo może
inspirować globalną kulturę?”. Papież życzył młodym, by rosło w nich osobiste
doświadczenie Jezusa Chrystusa i pragnienie świadczenia o Nim w każdym
środowisku.
Radio Watykańskie
|