Według tradycji wywodzącej się z apokryfów, m.in. z Protoewangelii Jakuba, Maryja będąc małą dziewczynką została przedstawiona w Świątyni jerozolimskiej i przy niej się wychowała. Opis Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny znajduje się w objawieniach franciszkanki, sługi Bożej Marii z Agredy:

(...) Święci rodzice, Joachim i Anna, udali się do Jerozolimy w towarzystwie niewielu tylko krewnych, aby po upływie trzech lat, postanowionych przez Pana, ofiarować Mu w świątyni najświętsze swe dziecko. Gdy przybyli do świątyni, św. Anna ujęła za rękę swe dziecko, które zarazem było jej Panią, aby wprowadzić je w święte progi. Po otrzymaniu błogosławieństwa od kapłana rodzice i krewni odprowadzili Maryję do pomieszczeń panien, otrzymujących w świątyni wychowanie do czasu zamążpójścia.

Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny - obraz Tycjana

Do pomieszczeń tych wiodło piętnaście stopni. Maryja pobiegła sama po owych piętnastu stopniach w górę, pełna najświętszej gorliwości, nie uroniwszy łzy i nie odwróciwszy głowy. Nie widać było po Niej ani smutku po rozstaniu z rodzicami, ani dziecięcej płochliwości; wręcz przeciwnie, budziła podziw wszystkich swą niezwykłą powagą i stanowczością. Kapłani przyjęli Maryję i wprowadzili Ją do grona innych panien.

Arcykapłan św. Symeon oddał Maryję pod opiekę mistrzyni, którą była prorokini Anna. Ta święta matrona została już wcześniej oświecona przez Najwyższego, co do obowiązku sprawowania opieki nad córką Joachima i Anny. Za swe cnoty i świętość prorokini otrzymała łaskę nauczania Tej, która stać się miała Matką Boga i Mistrzynią wszystkich istot.
Św. Joachim i św. Anna powrócili do Nazaretu pełni boleści, bowiem utracili skarb swego domu. Jednak Pan Bóg udzielał im pociechy i pomocy.

Mistrzyni Anna przyjęła Maryję z wielką miłością i rzekła: „Moja córko, znajdziesz we mnie matkę i opiekunkę. Będę się starała wychować Cię jak najstaranniej."
Następnie zaprowadziła święte dziecko do małego pomieszczenia, które było przeznaczone dla Maryi. Kiedy Królowa niebios znalazła się tam sama, padła na ziemię, ucałowała to miejsce należące do świątyni, modliła się do Pana i dziękowała Mu za nowe dobrodziejstwo; w swej pokorze uznawała się nie dość godną tego miejsca. Następnie zwróciła się do swych aniołów: „O wy książęta niebiańscy, posłowie Najwyższego, moi najwierniejsi przyjaciele i towarzysze! Proszę was z całej mocy, abyście w tym świętym przybytku Pana strzegli mnie i pouczali co mam czynić; kierujcie moimi czynnościami, abym we wszystkim spełniała wolę Najwyższego, abym była pociechą kapłanów i mojej mistrzyni."

fragmenty pochodzą z dzieła "Mistyczne Miasto Boże"