Kapłanom i zakonnikom na pewno jest dobrze znany epizod z życia św. Antoniego, który nie jest znany większości ludzi świeckich.

W życiu świętego Antoniego wydarzył się zadziwiający i wszystkim znany fakt. Pewien heretyk nazwiskiem Guillardo nie wierzył w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii, pomimo licznych nawróceń uzyskanych dzięki głoszonym przez świętego Antoniego kazaniom. Ten heretyk swoim sposobem życia i błędami wywoływał zamęt w duszach wielu ludzi.

Pewnego dnia święty Antoni prowadził z Guillardem publiczną debatę, a on poczuł się upokorzony i niezdolny do zaprzeczenia mistrzowskiej obronie jaką święty mu przedstawił. Wtedy, aby wyjść z tej upokarzającej sytuacji, zażądał od świętego dokonania jakiegoś cudu. Wtedy uwierzyłby w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii. I oto, co zaproponował świętemu Antoniemu: „Mam mulicę. Przez trzy dni nie będę dawał jej jedzenia i jeżeli po tym poście zrezygnuje z pokarmu, jaki jej przyniosę, aby adorować konsekrowaną Hostię, którą jej ukażesz i w której, jak mówisz, jest prawdziwy, rzeczywisty i substancjalny Chrystus, wtedy w pełni przyjmę naukę Kościoła katolickiego.”

Święty Antoni, pobudzony przez Boga, zgodził się na tę propozycję i te trzy dni spędził na modlitwie i pokucie. Pod koniec trzeciego dnia odprawił Mszę świętą, a następnie, nie zdejmując szat liturgicznych, wziął konsekrowaną Hostię i w towarzystwie mnóstwa wiernych stawił się na środku placu.

Guillardo wyprowadził ze stajni wygłodniałą mulicę i położył przed nią paszę. Wtedy święty, zwracając się do mulicy, powiedział: „W Imię twojego Stwórcy, którego trzymam w rękach, rozkazuję Ci natychmiast ukorzyć się przed Nim, aby heretycy poznali, że całe stworzenie jest poddane Barankowi, który ofiaruje się na naszych ołtarzach”. Ku zdumieniu wszystkich obecnych, wygłodniała mulica, w ogóle nie zwracając uwagi na pokarm, który podawał jej Guillardo skierowała się ku trzymanemu przez Antoniego Najświętszemu Sakramentowi i zginając dwie przednie nogi, trwała nieruchoma w ukorzeniu, w postawie głębokiej czci. Ten fakt spowodował nawrócenie nie tylko Guillarda, ale także wielu heretyków, którzy byli obecni przy tym wydarzeniu. Z powodu tego cudu, o którym wieść szybko rozeszła się po całym świecie, święty Antoni otrzymał przydomek „Młot na heretyków”. Jest to prawdziwe, publicznie uznane świadectwo historyczne.

Opis cudu pochodzi z książki „Tajemnica adoracji w mistycznych wizjach Cataliny Rivas”.