Liturgia to wielka szkoła duchowości – przypomniał dziś Benedykt XVI, rozważając życie św. Matyldy z Helfty, średniowiecznej mistyczki nazywanej chlubą niemieckiego monastycyzmu. Urodziła się w 1241 lub 1242 r. na zamku w Helfcie, jako trzecia córka barona Hackeborn. Gdy miała siedem lat, odwiedziła wraz z matką swoją starszą siostrę Gertrudę, mniszkę w klasztorze w Rodersdorf. Już wtedy zachwyciła się życiem monastycznym. W 1258 r. wstąpiła do klasztoru. Wyróżniała się pokorą, żarliwą modlitwą, życzliwością, niewinnością i intensywnym życiem w zjednoczeniu z Bogiem. Natchniona w mistycznej kontemplacji napisała wiele modlitw i tekstów, które odznaczały się dużą wiedzą teologiczną i głębią ducha. Miała szczególny dar odczytywania tajemnic ludzkiego serca i skutecznego pocieszenia. Podczas długiego życia monastycznego była doświadczana wieloma cierpieniami, do których dodawała akty pokutne w intencji nawrócenia grzeszników. Wiele czasu przeznaczała na studium i medytację Pisma Świętego. Była bardzo zdolną formatorką i nauczycielką życia monastycznego, umiejętnie wprowadzającą współsiostry w tajniki modlitwy, liturgii oraz miłości Boga i bliźniego.

Benedykt XVI zwrócił szczególną uwagę na rolę modlitwy, zwłaszcza liturgicznej w życiu św. Matyldy. To ona zbliżyła ją do Boga i uczyniła z niej nauczycielkę modlitwy dla innych.

„Modlitwa i kontemplacja stanowiły jej naturalne środowisko życia – powiedział Papież. – Objawienia i pouczenia, posługa bliźnim, cała jej droga wiary i miłości w tym właśnie były zakorzenione. Umiejętność przeżywania liturgii, jej różnych elementów, nawet tych najprostszych, była u niej naprawdę zdumiewająca. Liturgia przenikała jej codzienne życie. Potrafiła też uczyć swoje współsiostry, jak w sposób intensywny przeżywać życie monastyczne, opierając je właśnie na liturgii. Szczególną wagę przywiązywała do modlitwy brewiarzowej, Mszy św., a przede wszystkim do przyjmowania świętej Komunii. To właśnie wtedy przeżywała najczęściej ekstazy, w czasie których jednoczyła się z Bogiem w Jego gorejącym i słodkim Sercu, we wspaniałym dialogu, w którym prosiła o wewnętrzne światło i wstawiała się za swą wspólnotę i współsiostry” – mówił Ojciec Święty.

Zwracając się z kolei do pielgrzymów z Polski, Papież nawiązał do dzisiejszego wspomnienia liturgicznego.

„Słowo pozdrowienia kieruję do Polaków, a zwłaszcza do przedstawicielek Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego, które gromadzą się na kapitule generalnej. Niech modlitwa i refleksja przyniesie obfite owoce duchowe. Wszystkich tu obecnych polecam opiece Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała, patronów dnia dzisiejszego, i z serca błogosławię. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”.

RV