Święto Przemienienia Pańskiego |
|
2016-08-06
Z Ewangelii według św. Marka:
"Jezus wziął z sobą
Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam
przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden
wytwórca sukna na ziemi wybielić nie zdoła.
I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr
rzekł do Jezusa: "Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden
dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza". Nie widział bowiem, co
należy mówić, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos:
"To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie". I zaraz potem, gdy się rozejrzeli,
nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry,
przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn
Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko
między sobą, co znaczy powstać z martwych." (Mk 9, 2-10)
Przemienienie Pańskie, mozaika w kościele franciszkanów na
górze Tabor
Gdy się na górze modląc przemieniłeś, moc Twoją Boską uczniom objawiłeś.
Ciebie wielbimy, światłość wiekuistą!
Tyś im ukazał promienie Twej
chwały, jaśniejąc, świat nam rozjaśniłeś cały.
Ciebie wielbimy, światłość
wiekuistą!
W wielkiej bojaźni uczniowie truchleli, gdy tak cudowne zjawisko
ujrzeli.
Ciebie wielbimy, światłość wiekuistą!
Lecz gdy się ze snu ocknęli
ciężkiego, lgną tym gorliwiej do triumfu Twego.
Ciebie wielbimy, światłość
wiekuistą!
|
