W dokumencie, zaczynającym się od słów
SUMMORUM
PONTIFICUM Papież stwierdził m. in.:
Msza Rzymska promulgowana przez
Pawła VI jest zwyczajnym wyrazem Lex orandi (Prawa modlitwy) Kościoła
Katolickiego w rycie łacińskim. Niemniej Msza Rzymska promulgowana przez św.
Piusa V i odnowiona przez bł. Jana XXIII jest uważana za nadzwyczajny sposób
wyrażania tego samego prawa modlitwy. Te dwie formy ekspresji Prawa modlitwy
Kościoła nie powinny w żaden sposób prowadzić do podziału Prawa wiary Kościoła.
Są to, w istocie, dwa zastosowania rytu rzymskiego.
Jest zatem dozwolone
celebrowanie Mszy Świętej na podstawie Mszału Rzymskiego Bł. Jana XXIII z 1962
roku i nigdy nie zakazanego, jako nadzwyczajnej formy Liturgii Kościoła.
Każdy ksiądz katolicki rytu rzymskiego sprawując Mszę Św. bez ludu, może
korzystać z Mszału Rzymskiego promulgowanego przez papieża Jana XXIII z 1962 r.
lub Mszału Pawła VI z 1970 r. każdego dnia roku z wyjątkiem Triduuum
Paschalnego. Taka celebracja nie wymaga żadnej zgody.
W takiej Mszy mogą
również, jeśli wyrażają takie życzenie, mogą uczestniczyć wierni, jeśli poproszą
o zaproszenie.
Wspólnoty i Instytuty życia konsekrowanego, a także
Stowarzyszenia życia apostolskiego erygowane na prawie diecezjalnym lub
papieskim, które chciałyby celebrować Mszę Św, zarówno konwentualną jak i
wspólnotową („publiczną”) mogą to robić. Jeśli miałoby to dziać się często,
zwyczajowo lub stale, decyzja musi być podjęta przez ich przełożonych
(Superioribus maioribus) zgodnie z prawem i specyficznymi dla wspólnot dekretami
i statusami.
W parafiach, w których są stabilne grupy wiernych
związanych z wcześniejszą tradycją liturgiczną, proboszcz powinien chętnie
zaakceptować ich życzenia celebrowania Mszy Św. według Mszału Rzymskiego z 1962
r. i zapewnić, by dobro tych wiernych harmonizowało ze zwykłą opieką
duszpasterską w parafii, pod wskazówkami biskupa i zgodnie z kanonem 392,
unikając niesnasek i promując jedność całego Kościoła.
Celebracja Mszy
Św. według Mszału Rzymskiego z 1962 roku może odbywać się w dni powszednie, w
niedziele i dni świąteczne może także być sprawowana jedna taka Msza Św.
Dla wiernych i księży, którzy tego chcą, proboszcz powinien także
zgodzić się na celebrację tej nadzwyczajnej formy w szczególnych sytuacjach, jak
śluby, pogrzeby i celebracje okolicznościowe, np. pielgrzymki.
W
kościołach, które nie są parafiami ani kościołami konwentualnymi, jest
obowiązkiem rektora kościoła wydać powyższe pozwolenia [tzn te, które odnoszą
się do parafii].
W Mszach celebrowanych z ludem wg Mszału z 1962 r.
czytania mogą być w języku miejscowym
Dokument wszedł w życie 14 września 2007 r. i od tego dnia obowiązują
w Kościele katolickim dwa mszały - obecny, zwyczajny, obowiązujący od czasu
reformy liturgii w 1970 roku, przeprowadzonej za pontyfikatu Pawła VI i
nadzwyczajny, przedsoborowy, zwany też trydenckim, wydany przez św. Piusa V w
1570 roku.