z Polski
Nowa instrukcja o muzyce kościelnej w Polsce |
|
2017-11-06
Konferencja Episkopatu Polski przyjęła 14 października nową
instrukcję o muzyce kościelnej. Wprowadzenie jej norm ma na celu „podniesienie
poziomu wykonywanej muzyki kościelnej, a także nadanie należnej godności i
powagi świętym obrzędom sprawowanym na chwałę Bożą i uświęcenie wiernych”.
O koncertach:
Trzeba pamiętać, że kościoły
nie są zwyczajnymi miejscami „publicznymi” mogącymi służyć wszelkim
zgromadzeniom. Są to miejsca święte, przeznaczone wyłącznie i na stałe, od
momentu ich konsekracji lub poświęcenia, do sprawowania kultu Bożego. Pozostają
one miejscem świętym również wtedy, gdy nie odbywają się w nim obrzędy
liturgiczne. W Ewangelii czytamy: Mój dom będzie domem modlitwy
(Łk 19, 46).
Każde wielkie dzieło sztuki w swojej inspiracji i w swych
korzeniach jest religijne. Autentyczna forma sztuki jest swoistą drogą dostępu
do głębszej rzeczywistości człowieka i świata. Tym samym stanowi też bardzo
trafne wprowadzenie w perspektywę wiary. Zachwyt nad pięknem może prowadzić do
doświadczenia religijnego. Kościół musi być ojczyzną piękna. Pasterze
Kościoła w Polsce zachęcają do takich prezentacji muzyki, które będą rozbudzać
poczucie duchowego wymiaru piękna. Piękno wraz z blaskiem prawdy i siłą dobra
jest przymiotem samego Boga.
Kościół jako żywa wspólnota wiary wskazująca na Chrystusa, choć
popiera rozwój sztuki, nie zastępuje instytucji służących kulturze muzycznej.
Nie może aprobować organizowania w kościołach koncertów muzyki o charakterze
wyraźnie rozrywkowym – nawet o wysokich walorach artystycznych.
Przy organizowaniu koncertów ewangelizacyjnych szczególną
uwagę należy zwrócić na poprawność teologiczną tekstów śpiewów oraz na to, by
nie było w kościele promowania muzyki świeckiej.
W czasie koncertu artyści powinni występować poza
prezbiterium. Najświętszy Sakrament należy w miarę możliwości przechowywać w
odrębnej kaplicy lub innym stosownym miejscu.
Kościół uznaje wszystkie formy prawdziwej sztuki i dopuszcza je
do służby Bożej, jeżeli tylko posiadają wymagane przymioty. Należy
bezwzględnie stać na straży wykonywania takiej muzyki liturgicznej, która jest
autentyczną sztuką nakierowaną zawsze na świętość kultu, i wprowadzać do
liturgii tylko to, co odpowiada świętości miejsca, godności obrzędów
liturgicznych i pobożności wiernych. Nie wolno w liturgii wykonywać utworów
o charakterze świeckim.
W ramach ars celebrandi znaczące miejsce zajmuje śpiew
liturgiczny. Czynność liturgiczna przybiera godniejszą postać, gdy służba Boża
odbywa się uroczyście ze śpiewem, przy udziale osób posługujących na mocy
święceń, z czynnym uczestnictwem wiernych. W większym stopniu należy
uwzględnić chorał gregoriański jako własny śpiew liturgii
rzymskiej.
Dokument zatwierdzony na 377. Zebraniu Plenarnym KEP odwołuje
się do Instrukcji Musicam sacram Świętej Kongregacji Obrzędów sprzed 50 lat oraz
do jej odpowiednika na gruncie polskim – Instrukcji Episkopatu Polski o muzyce
liturgicznej po Soborze Watykańskim II z 1979 roku, które szczegółowo omówiły
wskazania soborowej konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium Soboru
Watykańskiego II.
Źródło: episkopat.pl
|