2024-01-02
W niedzielę między 1 stycznia a Objawieniem Pańskim (lub 2
stycznia), w tradycyjnej liturgii, obchodzimy Uroczystość
Najświętszego Imienia Jezus. W ramach reformy liturgicznej, święto to
zostało ustalone na dzień 3 stycznia jako "wspomnienie dowolne".
Kościół zawsze otaczał Najświętsze Imię Jezusa głęboką czcią
i wzywał je w swoich modłach. Nabożeństwo to bardzo się ożywiło w wieku XIV
dzięki Zakonowi Braci Mniejszych (Franciszkanów). Ze szczególną gorliwością
szerzył ten kult święty Bernardyn ze Sieny wraz ze swymi uczniami. Pod wpływem
ich kazań całe Włochy i sporo krajów Europy z ogromnym entuzjazmem przyjmowały
to nabożeństwo.
W Mszale Rzymskim uroczystość ta przypada w niedzielę
pomiędzy Obrzezaniem (1 I) a Objawieniem Pańskim (6 I), a jeżeli nie
ma niedzieli w tym czasie - 2 stycznia.
Imię Jezus znaczy
Zbawiciel. Czytanie z Dziejów Apostolskich na tę uroczystość mówi nam:
"Albowiem nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, w
którym byśmy byli zbawieni".
Pieśń na wejście (Introit) przypomina nam słowa św. Pawła z Listu do
Filipian:
In nómine Jesu omne genu flectatur,
coelestium,
terrestrium, et infernórum:
et omnis lingua confiteatur,
quia Dóminus
Jesus Christus in gloria est Dei Patris
Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
I aby wszelki
język wyznał,
że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.
(Flp
2, 10-11)
| 
