W Środę Popielcową, 6 lutego 2007 r., w warszawskim kościele Redemptorystów odprawiona została Msza święta w nadzwyczajnej formie Rytu Rzymskiego.

Uroczystości rozpoczęły się od tradycyjnego poświęcenia popiołu i posypania nim głów wiernych. Klęczącym na stopniu prezbiterium wiernym kapłan, nakładając na głowy popiół, wypowiadał słowa:

Memento homo, quia pulvis es et in pulverem reverteris
- Pomnij człowiecze, że prochem jesteś i w proch się obrócisz (por. Rdz 3, 19).

Charakterystycznym elementem tego dnia była również okolicznościowa dekoracja ołtarza z wizerunkiem Oblicza Pańskiego z Całunu Turyńskiego, fioletowy kolor oraz pełne powagi mszalne i biblijne teksty, m.in.:  Psalm 50:

Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam,
Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquiatatem meam.

Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość.

Wielkopostne kazanie, przypomniało zgromadzonym istotę tego liturgicznego okresu. Dla katolików skończył się już czas karnawału, nadszedł czterdziestodniowy okres przygotowania do Świąt Paschalnych. Czas nawrócenia i wzmocnienia wiary w Pana Życia i Śmierci - Jezusa Chrystusa.

Świat wokół nas często zapomina o wyjątkowości tego czasu, a wierni zachowujący związane z tym okresem tradycje, postrzegani są nieraz jako odmieńcy. Nie zwalnia nas to jednak z obowiązku podejmowania, zwłaszcza dzisiaj, ewangelicznych wskazań: gorliwej modlitwy, postu i jałmużny.

Na zakończenie kazania O. Krzysztof dedykował wszystkim jako szczególnie warte przemyślenia w okresie Wielkiego Postu biblijne zdanie z Ewangelii św.
Mateusza: Albowiem gdzie jest skarb twój, tam jest i serce twoje (Mt 6, 21).